مرغ بومی چیست
مرغ بومی چیست؟
مرغ بومی، یکی از فراوان ترین انواع و گونه های طیور است که روستائیان به شدت از تولید و پرورش آن استقبال می کنند. این گونه از مرغ ها تا حد زیادی در برابر انواع بیماریهای مخصوص طیور مقاوم بوده و با انواع سیستم اداره و کنترل و وپروش مرغ سازگاری دارند. همچنین، تخم این مرغ ها بسیار مغذی تر بوده ، خواص بیشتری دارد و در نتیجه ارزش و سود آوری آن هم بالاتر و بیشتر است.
علاوه بر این، با توجه مزیت ها و حسا سیت های بهداشتی که افراد مختلف نسبت به محصو لات غذایی ارگانیک دارند، تقاضای زیادی برای پرورش این مرغ وجود دارد. سر فصل هایی که در این مقاله بررسی خواهند شد شامل تعریف مرغ بومی، انتخاب نژاد خوب برای پرورش بهترین نژاد مرغ بومی، پیشگیری از بیماری در مرغ های بومی و شیوه های متفاوت تغذیه مرغ بومی است.
انتخاب نژاد خوب برای پرورش بهترین نژاد مرغ بومی
اصطلاح نژاد انتخابی برای پرورش بهترین نژاد مرغ بومی ، به معنی انتخاب نژاد های با کیفیت مرغ یا خروسی است که دارای ویژ گی های خاصی مانند تخم مرغ و یا گوشت کیفیت بالا هستند. به طور معمول، سه دسته نژاد مرغ وجود دارد:
نژادهای سبک که برای تولید تخم مرغ مناسب هستند ( وزن شان بین 1 تا 2 کیلوگرم است)
نژاد های سنگین که مناسب تولید گوشت هستند ( وزن شان بیش از 3 کیلوگرم است)
نژادهای ترکیبی که برای تولید گوشت و تخم مرغ مناسب هستند ( وزن شان 2 تا 3 کیلوگرم است)
اگر کشاورزان بخواهند مرغ بومی را صرفا برای تولید تخم مرغ پرورش دهند، می توانند نژادهای بومی را با نژاد های سبکی که میزان تولید تخم مرغ شان خوب است ، ترکیب کنند . در صورتی که کشاورزان تمایل به پرورش مرغ های گوشتی داشته باشند، می توانند از نژاد سنگین بهره بگیرند. کشاورزانی که مایلند کیفیت تولید تخم و گوشت مرغ هایشان بالا باشد، می توانند نژاد مرغ ها را با استفا ده از نژاد ترکیبی اصلاح نمایند.
البته انتخاب نژاد خوب به همین مرحله محدود نمیشود و برخی پرورش دهندگان متخصص این مراحل را ادامه داده و برای پرورش نژاد برتر ویژگی های خاصی از قبیل مقاومت در برابر بیماری، شکل خاص مرغ ، اندازه تخم مرغ و یا میزان خوراک را نیز در نظر میگیرند.
علاوه بر این، کشاورزانی که به طور جدی در زمینه پرورش مرغ بومی فعالیت دارند، باید نحوه انتخاب نژاد برای مرغ های بومی شان را به دقت به خاطر بسپارند و ثبت کنند؛ زیرا این ثبت کردن نژادها به کشاورزان کمک می کند تا نوع و نژاد هر یک از مرغ های مورد استفاده برای پرورش را ردیابی و دنبال کرده و به تجزیه و تحلیل هر یک از نژاد ها ، از جمله عملکرد شان در تخم گذاری یا تولید گوشت بپردازند.
قابل ذکر است که مرغ های معمولی با توجه به نژاد و سلامتی و رشدشان ، در 22 تا 32 هفتگی شروع به تخم گذاری می کنند. اما مرغ های بومی اغلب دیرتر از گونه های تجاری عجیب و غریب تخم می گذارند. و نکته جالب اینجاست که باید در هنگام تخم گذاری به منابع تغذیه ای غنی از کلسیم دسترسی داشته باشند تا پوسته تخم محکم تر شود.
شیوه های متفاوت تغذیه مرغ بومی
با توجه به اینکه مرغ های بومی برای چه منظوری پرورش داده میشوند، دو نوع مرغ وجود دارد:
مرغ هایی که برای تولید و مصرف تخم مرغ مورد استفاده قرار می گیرند، کوچک و نیرومند هستند.
مرغ های گوشتی که سریع رشد کرده و بزرگ هستند.
روش های تغذیه برای این دو نوع مرغ متفاوت است و شیوه های تغذیه مرغی ، به سن و فعالیتهای پرنده وابسته است. علاو بر این، نوع تغذیه با توجه به اینکه مرغ از مرحله رشد گذشته، در مرحله قبل از تخم گذاری است و یا تخم گذاشته، متفاوت خواهد بود.
انواع مختلف جوجه و مرغ به تغذیه های متفاوتی نیاز دارند. علم تغذیه مرغ ها بسیار مبهم است زیرا تعیین نوع و میزان تغذیه مرغ ها دشوار بوده و متغیرهای بسیاری از جمله نوع جوجه ها، وضعیت رشد یا تخم گذاری جوجه و فعالیت ها و آب و هوا در این امر نقش دارند.
یکی از شیوه های تغذیه مرغ بومی، رها کردن آنها در طبیعت و استفاده از مواد غذایی موجود در فضای آزاد است.
البته باید منبع اضافی و مکملی نیز برای مرغ ها در نظر گرفته شود تا زنده و سالم بمانند . همچنین، غذای مرغ ها نیز باید حاوی انرژی، پروتئین و همچنین ویتامین ها، مواد معدنی و آب کافی باشد.
علاوه بر این، در تغذیه مرغ های بومی باید از مکمل های انرژی زایی استفاده شود که ترکیبی از جیره ها ، دانه ها و دیگر محصولات و محصولات جانبی هستند و سلامتی و میزان تخم گذاری را تقویت می کنند. اگر این مرغ ها روزی دوبار با این مواد تغذیه شوند و آب هم در دسترشان باشد، میزان تولید تخم مرغ ها به طور قابل توجهی افزایش پیدا میکند. قابل ذکر ست که مجموعه آموزش مجازی پارس میتواند اطلاعات مفیدی در این زمینه به علاقمندان ارائه دهد.
مزیت های پرورش مرغ بومی
پرورش مرغ بومی نسبت به نژادهای عجیب و غریب، مزایای زیادی دارند. یکی از مزیت ها این است که مرغ های بومی می توانند از خوراک های خانگی تغذیه کرده و در فضای باز به راحتی حرکت کنند بنابراین کشاورز مجبور نیست غذای زیادی به آنها بدهد. همچنین، بر خلاف نژادهای عجیب و غریب، مرغ های بومی نسبت به بسیاری از بیماری ها مقاوم هستند که در نتیجه هزینه های دامپزشکی کاهش پیدا می کند. اگر چه نژادهای عجیب و غریب تخم و گوشت بسیار زیادی تولید می کنند، اما هزینه نگهداری، کنترل و رسیدگی به آنها یکی از چالش های بزرگ کشاورزان است. بنابراین، کشاورزان به پرورش و نگهداری مرغ های بومی راغب تر هستند. به تازگی، محققان از طریق اصلاح نژاد، نوعی نژاد مرغ بومی به نام KARLO نایاواشا را پرورش دادند که نسبت به نژاد های معمولی تخم بیشتری میگذارد.
به طور کلی، با اینکه حداکثر سن مرغ حدود 25 سال است اما کمتر اتفاق می افتد که طول عمر مرغ زیاد باشد زیرا در برابر بیماری های مختلف گونه خودشان بسیار آسیب پذیر هستند. از این نظر، عمر مرغ حدود 3 یا 4 سال است و البته با حفاظت و مراقبت ویژه از 7 یا 8 سال تجاوز نمی کند.
علائم مشترک بیماری در مرغ های بومی
بیماریهای طیور علایم مشترکی دارند که میتوان از آنها برای تشخیص بیماریهای بالقوه در انواع مرغ ها و مرغ های بومی استفاده کرد. این علائم عبارتند از :
از دست دادن پرها
عدم فعالیت عمومی
پرهای ژولیده
بالهای گسسته و آویزان
ترشح
چشم های بسته
پیشگیری از بیماری در مرغ های بومی
اغلب ، بعد از فراهم کردن محیط تمیز و بهداشتی برای پروش طیور، اقدامات پیشگیرانه ای برای جلوگیری از بیماری در مرغ های بومی انجام میشود که عبارتند از:
1.واکسیناسیون : واکسیناسیون می تواند از بسیاری از بیماری های مرغی جلوگیری کند. بنابراین، هنگام خرید جوجه ها یا مرغ های گوشتی باید گواهی های واکسیناسیون آنها را نیز دریافت کرد. معمولا، طیور به منظور مقاومت و ایمنی در برابر بیماریهای آنسفالومیلیت پرندگان ، کم خونی مرغی، سندرم کاهش تخم و برونشیت عفونی واکسینه میشوند.
2.کنترل انگل : معمولا پرند ه هایی که در محیط بیرون هستند، بیشتر در معرض انگل قرار میگیرند. اقداماتی که میتوان برای جلوگیری و کنترل انگل انجام داد ، بررسی منظم پرندگان برای انگل های خارجی ، اسپری کردن و تمیز کردن سایبان و محدوده چرخش طیور برای جلوگیری از رشد کرم ها هستند.
3.شناسایی و درمان پرندگان مریض : باید مرغ ها را به طور منظم بررسی کرده و مرغ های مریض را از بقیه جدا کنید و در قرنطینه قرار دهید. سپس مراحل درمانی را شروع کرده و تا آخر ادامه دهید.
4.جداسازی مرغ های چند ساله : هنگامی که مرغ های جوان به گروهی از مرغ های چند ساله اضافه میشوند، در واقع ریسک بیماری برای مرغ های جوان افزایش پیدا میکند در حالی که مرغ های چند ساله خود شان در برابر این بیماریها مقاوم هستند. بنابراین ، بهترست که طیف سن همه مرغ ها مشابه باشد.
5.اجرای روش های ایمنی بیولوژیکی
دلیل کاهش ناگهانی تولید تخم مرغ
معمولا چرخه تخم گذاری مرغ ها ، 12 ماهه است و از اوایل هفته ششم یا هشتم از روز شروع تخم گذاری، روند تخم گذاری افزایش پیدا می کند. البته، احتمال دارد که تولید تخم پس از 12 ماه تخم گذاری ، حدود 65 درصد کاهش یابد. حتی در برخی از موارد، کشاورزان شاهد بودند که تولید تخم قبل از دوره تخم گذاری 12 ماهه، تا 40 درصد کاهش یافته ست که عوامل غیر عفونی و عفونی در آن موثربودند.
یکی از علل غیر عفونی کاهش ناگهانی تولید تخم ، تغذیه نامناسب است. گاهی اوقات رژیم تغذیه ای مرغ ها متعادل نبوده و سطوح انرژی، پروتئین و کلسیم آن کافی نیست و در نتیجه منجر به کاهش تولید تخم مرغ می شود. علاوه بر این، عدم تعادل تغذیه ممکن است منجر به بیماری پرولاپس تخمدان و نهایتا مرگ شود.
عامل دیگر، وجود نمک زیاد در تغذیه پرندگان است که موجب کاهش رطوبت در بدن مرغ ها و کاهش تولید تخم میشود. علاوه بر این، مرغ ها برای تولید تخم به 14 ساعت حرکت و فعالیت نیاز دارند و اگر این بازه زمانی کم شود، تولید تخم نیز به همان میزان کاهش می یابد. همچنین، شدت نور نیز در میزان مصرف تغذیه، تولید تخم و اندازه تخم تاثیر بسزایی دارد. دوره پرورش مرغ بومی که در مجموعه مجازی پارس ارائه میشود، اطلاعات جامع تری در اختیار شما میگذارد.
علل عفونی کاهش تولید تخم در مرغ های بومی، به طور عمده بیماری ها و حملات انگلی است. این انگل شامل شپش ، کک ها و کرم ها هستند. بیماری های اصلی که منجر به کاهش تولید تخم و بعضی موارد مرگ و میر مرغ های بومی می شوند عبارتند از:
آبله مرغان
کوکیدیوز
نیوکاسل
دوره تولید و پرورش مرغ بومی
دوره تولید و پرورش مرغ بومی موضوعاتی مانند تولید تخم مرغ تجاری، تولید گوشت مرغ و سلامت مرغ ها را در بر گرفته و اطمینان حاصل می کند که مهارت های مورد نیاز و ضروری برای مدیریت پرورش طیور از جمله دانش مربوط به اقدامات کنترل و مقررات قانونی را داشته باشید. برای این دوره، هیچ برنامه دانشگاهی لازم نیست زیرا دوره از راه دور و حتی در منزل یا محل کار قابل پیگیری است. علاو بر این ، مجوعه آموزش مجازی پارس این دوره را برای دانش پذیران علاقمند ارائه کرده و آنها در طول دوره، از طریق ارتباط مستقیم با کارکنان با تجربه و متخصصان پشتیبانی می شوند.
آموزش تولید و پرورش مرغ بومی، با ارائه و توضیح اصول پرورش انواع طیور به راه اندازی کسب و کار ی موفق کمک میکند. این آموزش ، برای افرا د علاقمند به این کار و کشاورزان ، بازاریابی و فروش محصولات این کسب و کار طراحی شده است. اهداف این آموزش مواردی مانند درک مبانی و اصول تولید مرغ از مزرعه تا مصرف، آگاهی از انتخاب نژاد، سیستم های تولید، شیوه های مدیریت و هزینه تولید و قوانین و مقررات مربوط به فروش محصولات مرغی به بازار های مختلف را شامل میشود.
دوره آموزشی پرورش مرغ بومی یکی از دوره های جالب و متفاوت و کاربردی ست که در مجموعه آموزش مجازی پارس برای علاقمندان به این کسب و کار ارائه شده است.
