مقاله نقاشی مینیاتوری چیست ؟
نقاشی مینیاتوری چیست ؟
شده است تا به حال به یک تابلوی مینیاتور (نگارگری) نگاه کنید و آن قدر غرق در آن شوید که احساس کنید از عالم واقعی خارج شده اید و پا به دنیای دیگری گذاشته اید؟ آن چیزی که به خاطر جزئیات زیادش به اسم تابلوی نگارگری می تواند بیننده را وارد دنیای دیگری کند فردی به نام مینیاتوریست (نگارگر) خلق کرده است. ممکن است با خودتان فکر کنید که نگارگر شدن کار سخت و پر هزینه ای است اما وقتی با یک نگارگر روبه رو می شوید می بینید چیزی که باعث نگارگر شدن او شده پشتکار و علاقه اش بوده است.
● مینیاتور چیست؟ مینیاتوریست کیست؟
نگارگری یعنی نقاشی اصیل ایرانی. ما ایران را با نگارگری می شناسیم نگارگری ما برگرفته از هنر شرقی است. چینی ها چیزهایی را در نقاشی از ما گرفته اند و ما ایرانی ها هم چیز هایی را از آنان اقتباس کرده ایم. زمانی که نقاشی در ایران رایج شد چون کشیدن چیزی عین واقعیت، توهین به خلقت بود، با الهام از طبیعت و تلفیق آن با فکرشان به ایجاد اثر پرداختند که در نتیجه نگارگری که نقاشی ویژه ایرانیان باشد به وجود آمد و به همین دلیل است که در نگارگری اغراق و مبالغه زیاد دیده می شود. استفاده نکردن از پرسپکتیو در مینیاتور و هم چنین استفاده نکردن از رنگ های ترکیبی از خصوصیات نگارگری است، البته استاد «محمود فرشچیان» این قانون را به هم زده و یک نقاشی ایرانی را به وجود آورده که در آن رنگ ها ترکیبی هستند و در آن پرسپکتیو و آناتومی را می توان دید. به کسی که این کار را انجام می دهد هم نگارگر می گویند.
● مشق مینیاتوری
آن چیزی که یک نگارگر قدیمی کار به عنوان نگارگری کار می کند با آن چیزی که در حال حاضر در ۹۰ درصد آموزشگاه ها آموزش می دهند خیلی فرق دارد. برای یادگیری نگارگری قدیم استاد به شاگرد مشق هایی می گوید، به این صورت که آثار نگارگری قدیم را با ذغال و خودکار و مداد بکشند. اسکیس سریع بزنند. یعنی یک اثر نگارگری قدیمی هنوز سر مشق یک نگارگر جدید است. مثل خوشنویسی است مثلا کسی که می خواهد نستعلیق یاد بگیرد از او انتظار ندارند کاری جدید ارائه دهد و باید از روی آثار اساتید قدیمی مشق بنویسد. نگارگری قدیم هم مشق دارد. مشق آن نگاه کردن به آثار قدیم است. پس تا این جا فهمیدیم از کارهای اولیه ای که برای نگارگر شدن باید انجام داد مشق کردن از روی آثار نگارگری قدیمی است. البته خیلی ها هستند که این کار را دوست ندارند و نمی پسندند و به سبک نگارگری جدید رو می آورند.
● آموزش مینیاتور
در دانشگا ه ها بسته به این که مدیر گروه دانشگاه چه استادی را انتخاب کرده باشد یکی از دو سبک جدید یا قدیم آموزش داده می شود که دانشجو بسته به علاقه خود می تواند یکی از این دو را دنبال کند و ادامه دهد و در آن حرفه ای شود. حتی گاهی دیده می شود در یک دانشگاه دو استاد وجود دارند که یکی سبک قدیم را آموزش می دهد و دیگری سبک جدید را.
● برای مینیاتوریست شدن
به یک آموزشکده آزاد که در آن نگارگری آموزش می دهند مراجعه کنید. دیگر این که در یکی از رشته های هنر مثل فرش یا هنر های سنتی و… تحصیل کنید و اگر از چند واحد نگارگری که باید بگذرانید خوش تان آمد خودتان پیگیر شوید و یک نگارگر شوید. روش دیگری که وجود دارد این است که برای تحصیل، دانشگاه علمی کاربردی را انتخاب کنید و مستقیم به تحصیل در رشته ای با عنوان نگارگری بپردازید. البته بعضی ها هم فوق دیپلم خود را در رشته نقاشی می گیرند و تحصیلات تکمیلی خود را در رشته نگارگری که یکی از گرایش های این رشته است ادامه می دهند، یا اگر خیلی عشق نگارگری هستید می توانید از همان دبیرستان رشته نقاشی را انتخاب کنید و چند واحد نگارگری را در آن بگذرانید.
● تولید یک اثر مینیاتوری
برای کشیدن یک اثر نگارگری بسته به این که مهارت و سرعت نگارگر و حجم کار چه قدر باشد از یک روز تا چندین ماه زمان لازم است، ممکن است شما برای کشیدن اولین اثرتان ۷ ماه زمان لازم داشته باشید اما اگر قرار باشد همان کار را چند سالی بعد از نگارگر شدن تان انجام دهید کمتر از یکی دو ماه طول بکشد. البته این بازه های زمانی بستگی به حجم کار هم دارد؛ مثلا تابلویی که یک شخصیت دارد، سریع تر از تابلویی با همان ابعاد و تعداد ۲۰ یا ۳۰ شخصیت تمام می شود.
● زمان و لوازم مینیاتوریست شدن
مدت زمانی که لازم است تا یک فرد نگارگر شود کاملا بستگی به خودش دارد. که چه قدر استعداد و علاقه دارد. ناگفته نماند این کار اصلا پرخرج نیست و نیاز به ابزارآلات خاصی هم ندارد. چیزی که برای نگارگر شدن خیلی لازم است، تمرین و پشتکار است. چیزی که برای شروع کار لازم است چند تا کاغذ A۴ و یک مداد و یک پاک کن است! برای انجام یک کار حرفه ای هم یک جعبه آبرنگ به این فهرست اضافه می شود که مدت ها به کارتان می آید. ممکن است شما فقط هفته ای یک روز در کلاس درس نگارگری حاضر شوید اما تا جلسه بعدی کلاس تمرین و تمرین و تمرین را نباید فراموش کنید. چرا که همین تمرین ها می تواند به اندازه ماه ها حضور در کلاس به یادگیری و تسلط شما کمک کند.
● سبک های مینیاتور
نگارگری خودش دو دسته است؛ یکی نگارگری جدید و دیگری نگارگری قدیم. نگارگری قدیم همان نقاشی قدیم ایرانی است. یعنی اگر شما بخواهید در اینترنت جست وجویی انجام دهید و از کلید واژه نقاشی قدیم ایران استفاده کنید همان نگارگری می آید. در واقع نقاشی قدیم ایران را با نگارگری اش می شناسند. ولی نگارگری الان؛ با آن چیزی که نگارگری قدیم بوده است خیلی فرق دارد. از دید قدیمی کارها دیگر به این نگارگری نمی گویند، بلکه به آن سبکی از نقاشی گفته می شود. چون هیچ ربطی به نگارگری که قدیمی کارها کار می کردند ندارد. مثلا سبک استاد «فرشچیان» و «آقامیری» یک سبکی از نقاشی ایران است، البته این ها به همان اسم نگارگر شناخته می شوند. در هر کدام از این سبک های قدیم و جدید باز سبک های مختلفی وجود دارد. مثلا در سبک قدیم سبک هایی مثل «مکتب اصفهان»، «مکتب شیراز»، «مکتب تیموری» و در سبک های جدید سبک هایی مانند «سبک فرشچیان»، «سبک آقامیری» و… وجود دارد.
● بزرگان مینیاتور
«رضا عباسی» که مربوط به دوره صفوی است. «سلطان محمد» و «میرزا علی» جزو نگارگر های تراز اول قدیم هستند. «محمود فرشچیان» و «محمدباقر آقامیری» هم جزو بزرگان عرصه نگارگری جدید هستند. ناگفته نماند شما برای این که تبدیل به یک نگارگر مشهور شوید می توانید آثار نفیس تان را بدون چشم داشت به موزه ها و سران کشور ها هدیه بدهید!
● جایی برای مینیاتورها
آثار نگارگری در جاهای مختلفی نگهداری می شود. مثلا تابلوی معروف «عصر عاشورا»ی استاد فرشچیان در موزه آستان قدس رضوی نگهداری می شود. بقیه آثار نگارگری استاد فرشچیان در موزه کاخ سعد آباد تهران نگهداری می شود. معمولا در هر موزه ای یک تا چند اثر نگارگری وجود دارد. بقیه آثار نگارگری را می توانید در دوسالانه نگارگری ببینید که در موزه هنر های معاصر تهران برگزار می شود و هر دو سال یک بار اساتید این حوزه آثار خود را به نمایش و رقابت می گذارند.
● درآمد مینیاتوریست ها
بهترین و در واقع تنها راه درآمد برای یک نگارگر این است که یک آموزشگاه تاسیس کند و در آن به سایر هنرجوها نگارگری آموزش دهد و برای این آموزش ها از هنرجو شهریه دریافت کند. در غیر این صورت با فروش آثار نگارگری نمی شود امرار معاش کرد.
● مشتری آثار مینیاتوری
معمولا مجموعه دارانی مشتری این آثار هستند که در کشور های دیگر مجموعه نگارگری دارند. این آثار معمولا از طریق واسطه ها به فروش می رسد و به دست این مجموعه داران _که در کشور هایی مثل دبی و ترکیه که به آثار قدیمی ایرانی علاقه مند هستند_ می رسد. قیمت تابلوها بسته به میزان شهرت نگارنده اندازه های متفاوتی دارد.
● موقعیت اجتماعی مینیاتوریست
یک نگارگر معمولا در جامعه مورد توجه و جایگاه خاص قرار نمی گیرد. مگر در شرایطی که در این رشته در دانشگاهی استاد باشد که در این صورت هم این جایگاه به خاطر استاد دانشگاه بودنش است نه نگارگر بودن!
● هزینه ای برای خلق مینیاتور
بستگی به ابزاری دارد که می خواهید استفاده کنید. مثلا شما می توانید از یک قلم موی «ره آورد» یا از یک قلم موی «دست ساز» که از موی گربه ساخته شده استفاده کنید. که قیمت این ها با هم خیلی تفاوت دارد. مثلا شما با صرف ۲۰۰ یا ۳۰۰ هزار تومان برای مواد اولیه (که در کشیدن آن از طلا هم استفاده شده)، تابلویی به قیمت ۳ میلیون تومان را آماده کنید یا یک تابلوی ۱۰۰ هزار تومانی که شاید فقط ۳ هزارتومان مواد اولیه در آن به کار رفته باشد.
● فروش اثر مینیاتوری
می توانید در بازار خرید و فروش نگارگری برای خودتان جایی پیدا کنید و خودتان مستقیم جنس را به مشتری برسانید. مثلا هر چند وقت یک بار سری به یکی از کشور های اطراف که به این آثار علاقه مند هستند بزنید. پیدا کردن جایگاه برای فروش آثار می تواند در میزان درآمد زایی نگارگر موثر باشد. البته می توانید هم آثارتان را به یک فروشنده آثار هنری بسپارید و چند ماهی منتظر بمانید تا مشتری اش پیدا شود و به فروش برسد. یا این که به کم قانع باشید و همه آثارتان را به «منوچهری» تهران ببرید و یک جا بفروشید و پولش را نقد دریافت کنید.
● حرف آخر
حواس تان باشد اگر عشق به نگارگری دارید وارد این رشته شوید و به چشم شغل به آن نگاه نکنید. کسی می تواند از این کار لذت ببرد که دغدغه فروش آثارش را برای کسب درآمد نداشته باشد. اصطلاحا کار نان درآوری نیست. مگر این که تصمیم بگیرید پا روی روحیه هنری تان بگذارید و گنجشک را جای قناری در آن رنگ و اقدام به تولید انبوه و کل فروشی کنید که این شیوه چندان با روحیه یک هنرمند سازگاری ندارد.
نقاشی مینیاتوری چیست ؟
منبع : ویکی پدیا
