مقاله نقاشی با گواش
با توجه به رشد روزافزون علم و آموزشهای کوتاه مدت، مرکز توسعه آموزشهای مجازی پارس با هدف بالا بردن سطح علمی و کمک به تحقق این امر مقاله نقاشی با گواش را طراحی و در دسترس علاقمندان قرار داده است .
نقاشی با گواش
نقاشی با گواش یعنی خلاقیت و هیجان آشنایی با تکنیک گواش یعنی آشنایی با تکنیکی که خلاقیت و هیجان را به نقاشی وارد می کند و این خلاقیت و هیجان مخصوصا برای کودکان بسیار مهم است. واژه ی گواش در اصل فرانسوی بوده و به معنای شست وشوست. گواش نوعی آبرنگ کدر و غلیظ است که رنگدانه های آن ازیک نوعی صمغ چسبیده تشکیل شده است. بتونه یا ماده ای که برای غلظت این رنگ دانه ها به کار می رود رنگ سفید کدری است همچون گل رس یا سولفات باریم طبیعی که حالتی مات و یکنواخت به رنگ های اثر نقاشی می بخشد. از آنجایی که گواش و آبرنگ هر دو دارای ماده اولیه یکسان( صمغ) هستند لازم می دانیم ویژگی های آنها را برشماریم و آنها را با یکدیگر مقایسه کنیم .
تفاوت آبرنگ و گواش
در آبرنگ یا نقاشی رنگ ها شفاف به نظر می رسند و شاید تفاوت عمده ی تکنیک گواش و آبرنگ در این باشد که در آبرنگ چنان که از نام آن بر می آید هنرمند برا ی ایجاد تونالیته ی رنگی رنگ ها را با آب ترکیب می کند و ملایمت و شفافیت رنگ ها نیز از همین جا ناشی می شود. حال آن که در تکنیک گواش اصولا از رنگ ها برای پوشاندن سطوح استفاده می شود و به تعبیر عامیانه تر در گواش رنگ ها یکپارچه و تخته تخته به کار برده می شوند .
در گواش برای تغییر درجه ی تاریکی و روشنی رنگ ها برخلاف آبرنگ معمولا از رنگ سفید استفاده می شود ( باید متذکر شویم استفاده مقادیر ناچیزی از آب در گواش هم اجتناب ناپذیر است ) افزودن مقادیر متغیری از رنگ سفید درجه تاریک روشن رنگ گواش مورد نظر را تعیین می کند.
در این راستا توجه به نکات زیر الزامی است:
اولا در تکنیک گواش رنگ را نباید بیش از حد غلیظ برداشت. چون در غیر این صورت رنگ مورد نظر ظرف مدت کوتاهی خرد شده و فرو می ریزد. (منظور از حد در اینجا فوق حد آستانه یا اشباع رنگ گواش است.رباید توجه داشت که سیاه و سفید در رساندن رنگ های گواش به مرحله ی اشباع بسیار حائز اهمیت هستند).
ثانیا رنگ را نباید بیش از حد رقیق برداشت زیرا در غیر این صورت ظهور لکه ها و بریدگی ها در سطح کار ما حتمی خواهد بود .
امروزه از تکنیک گواش در زمینه ها و ابعاد متعددی استفاده می شود ، مهمتر از همه کاربرد گواش در زمینه های گرافیکی به ویژه پلاکاتهاست .
به عبارت دیگر تکنیک گواش را در تبلیغات هنری چون طراحی پوسترها آفیش ها ، تصویرسازی ( آپلوس تراسیون) و غیره به کار می برند . دراین زمینه گواش به عنوان رنگ پلاکات معروف است.
قلم مو
در تکنیک گواش توصیه می شود که هنر آموزان از قلم موهایی که دارای نوکی نرم و صاف هستند استفاده کنند . قلم موهای آبرنگ و گواش بر حسب نوع استفاده و اندازه به درجات مختلفی از یک الی دوازده تقسیم بندی می شود .
برای پوشاندن سطح بزرگتر در گواش از قلم موی درجه ی ۶ تا ۸ استفاده می شود. برای سطوح کوچکتر و همچنین کنتورها ( مرزبندی ها) و یا خطوط برجسته نمای اشکال و فرم های یک اثر غالبا از قلم موی درجه ی ۲و ۳ استفاده می شود و بالاخره برای قلمگیری ، ریزه کاری ها و نگاره های کار از قلم موی صفر و دوصفر (صفرصفر) استفاده می کنند.
کاغذ مخصوص
علاوه بر قلم مو ، نوع کاغذ مصرفی نیز از اهمیت خاصی برخوردار است . از مناسب ترین انواع کاغذ در نقاشی با گواش یکی کاغذ فیل نشان است که نسبت به سایر انواع کاغذ کمی زبرتر است و دیگر کلیه کاغذهای مقوایی که فاقد لایه ی براق امولسیونی هستند.
گواش جزو رنگ هایی است که مانند آبرنگ از آب به عنوان ماده رابط در آن استفاده می شود. رنگ های گواش مات و مخملی هستند و برخلاف آبرنگ قدرت پوشانندگی خوبی دارند و رنگ های لایه های زیرین را بخوبی می پوشانند.
گواش عمدتا روی کاغذهای ضخیم یا مقوا کار می شود. رنگ سفید در گواش کاربرد دارد و برای روشن کردن رنگ ها استفاده می شود. از دشواری های نقاشی با گواش، پوشاندن سطوح بزرگ بصورت یکدست و یکنواخت و بدون بجا گذاشته شدن لکه ها و خط های ناخواسته است. در این موارد می توان جاهای ناموفق را با گذاشتن رنگ های جدید اصلاح کرد. البته نباید در این کار زیاده روی نمود زیرا چنانچه قبلا اشاره شد، رنگ ها ترک برداشته و می ریزند. بهتر است گواش را مانند آبرنگ از روشن به تیره کار کرد. گرچه رنگ های گواش پوشانندگی خوبی دارند، با این وجود روشن تر کردن جای تیره در گواش دشوارتر از تیره کردن جای روشن است.
مقاله نقاشی با گواش توسط کارشناسان واحد تحقیق و توسعه مرکز آموزش مجازی پارس تدوین گردیده است .
نقاشی با گواش
منبع: بیتوته
