مقاله گریم
گریم چیست؟
ریشه و اصل پیدایش گریم را در دوران ایتدایی، در مراسم آئینی می توان جست ، در این مراسم ، از گریم به شکل ابتدایی استفاده شده است. چهره ها را با رسوب مختلف ، رنگهای معدنی و یا عصاره گیاهان رنگ آمیزی می کردند و گاه صورتک هایی که از پوست درختان تراشیده شده بود ، بر چهره می نهادند. در طول زمان همچنان گریم را نزد مصریان باستان می توان مشاهده کرد که عمدتاً اطراف چشمان را با رنگ سبز و خطوط سیاه رنگ آمیزی می نمودند ، آفریقاییان نیز علاوه بر بکار بردن رنگهای شاد و زنده برای چهره ، سر را با پرهای رنگی تزئین می کردند و در آئین های خود ، صورتک های بزرگ و کوچک و الوان بر چهره می نهادند ، همچنین سرخ پوستان با بکار بردن رنگهای مختلف بر چهره و تزئین سر با پرهای رنگی و صورتک هایی با رنگ های بسیار شاد ، گریم را در زندگی و آئین های خود به کار می بستند.
بشر از بدو خلقت در پی فراهم آوردن موجبات سرگرمی خویش به اشکال گوناگون بوده است، مانند : بازی با سایه ، اجرای رقص ، موسیقی و نمایش. در نمایش ، بازیگر (مجری اصلی) سعی کرده است، برای داشتن چهره ای متفاوت از دیگران و نیز به منظور تاثیر گذاردن نقش بر تماشاگر با تغییر شکل دادن خود به کمک رنگ آمیزی چهره ، مو و به کار بردن صورتک ، توسل جوید. امروزه واژه گریم در زبان فرانسه از سال 1778 میلادی مفهوم آنچه در نمایش مورد نظر است بکار گرفته شده ، به معنای اداء شکلک، صورتک و یا نقش یک پیر مسخره. مصدر این کلمه گریمه به معنای خطوط پیری بر چهره انداختن ، آراستن چهره برای تئاتر و سینما است، صفت فاعلی آنرا گریمور می نامند.
گریم در ردیف هنرهای نمایشی ظریف محسوب می شود. این هنر بر پایه نقاشی و مجسمه سازی بنا شده است. نقاش ، نخست با کمک قلم مو ، صفحه بوم را با رنگی می پوشاند ، سپس با سایه روشن منظره یا چهره ای را می آفریند . مجسمه ساز با ایجاد حجم و خطوط بر مقداری گل یا گچ چهره ای را خلق می کند . بوم گریمور چهره بازیگر است ، با سطحی جاندار و حساس. گریمور با رنگ آمیزی چهره به وسیله فن(رنگ زمینه) ، سپس با کمک قلم مو و نوک انگشتان با رنگ و روغن مخصوص چهره ، با ایجاد خطوط سایه و روشن شخصیتی را بر چهره بازیگر می آفریند. گاهی نیز با تغییر دادن اعضای چهره با خمیرهای مخصوص و قالب گیری از چهره بازیگرو اضافه کردن قسمت هایی بر مدل مورد نظر عملیاتی مشابه مجسمه ساز انجام می دهد.
گریم ، پوشش چهره بازیگر است ، بکار گرفتن و استفاده کردن از این پوشش نیاز به ظرافت و دقت بسیار دارد.
گریم در دو نوع است . نوع اول گریم صحنه ، که شامل : تئاتر ،اپرا و باله است ، که هر کدام حاوی تکنیک خاص خود است. گریم اکران شامل : سینما ، تلویزیون و عکاسی است که تکنیک کار هر کدام تا حدودی از هم متمایز می باشد.
پایه و اساس هر دو یکی است، ولی در رنگ آمیزی چهره و کاربرد رنگ جهت حجم ها تفاوت کلی دارند. گریم تئاتر در مقایسه با گریم سینما ، تلویزیون و عکاسی غلیظ تر و در مقابل گریم سینما ، تلویزیون و عکاسی نیازمند ظریف کاری و دقت بیشتری است
2. نقش گریم در تئاتر
از آغاز پیدایش نمایش در مصر ، یونان ، هند ، چین و ژاپن هنر گریم همواره در کنار بازیگر بوده است . گریم گاه با رنگ آمیزی مو ، زمانی با نقاشی بر چهره و گاه بصورت صورتک های کامل و نیمه بازیگر را به ارائه شخصیت های مورد نظر قادر ساخته و تماشاگر را به خصوصیات شخصیت نمایش واقف نموده است. گریم ، بازیگر را قادر به ایفای نقش هایی نموده است ، که بدون استفاده از آن خصوصیات جسمانی ، چهره بازیگر می توانسته است مانعی جدی برای ارائه نقش بصورت کامل باشد.
گریمور با شخصیت بخشیدن بر چهره بازیگر ، او را در اجرای نقش یاری می دهد ، بدین ترتیب گریم مکمل کار بازیگر و یاری کننده او در بازی است.در صحنه تئاتر به علت تابش نور پروژکتور ، چهره بازیگر بیرنگ و مسطح است. بواسطه مسافت ، خطوط آن نا مشخص به نظر می رسد. چشمها و ابروها در هم و حفره مانند جلوه می نمایند. گریمور با دو هدف گریم صحنه را بر چهره بازیگر (زن – مرد) انجام می دهد.
با زدن فن (رنگ زمینه چهره) به چهره بازیگر رنگ طبیعی می بخشد. با عمل تصحیح ، زیر ابروها را تا حدی محو می نماید. پشت چشم را با رنگ روشن رنگ آمیزی نموده به آن حجم می دهد. خطوط چشم و ابروها را ترسیم می نماید، در نتیجه چشم ها و ابروها از یکدیگر باز شده و میمیک چشم و ابروها به آسانی به تماشاگر منتقل می گردد. با تکنیک سایه و روشن حجم های چهره مانند بر آمدگی ابروها، بر جستگی گونه ها ، سطح بینی ، پره های بینی ، چانه و فک را مشخص می نماید.
گریمور با دو هدف گریم را بر چهره بازیگر انجام می دهد ، نخست بهتر نشان دادن حجم ها ، خطوط و میمیک چهره بازیگر به تماشاگر ، سپس شخصیت بخشیدن ظاهری بر چهره ، با در نظر گرفتن هدف اول. گریم تئاتر باید به اندازه ای باشد که به میمیک چهره لطمه نزند. چنانچه شخصیتی کامل بارنگ و روغن بسیار بر چهره بازیگر کار شود ، میمیک چهره تا حدودی از بین می رود و گریم بشکل صورتک ارائه می شود ، در اغلب نمایش های شرق مانند کاتاکی تئاتر چین ، نو ، کابوکی، از این نوع گریم استفاده می کنند ، که به آن (گریم ماسک) یا گریم (اکسپرسیون) می گویند.
در گریم تئاتر فاصله بازیگر با تماشاگر در نظر گرفته می شود ، نمایش در سالن بزرگ بدیهی است که فاصله تماشاگر با بازیگر زیاد است ، گریم ، غلیظ تر انجام می پذیرد ، بدین شکل که سایه تیره تر و روشنی ، روشن تر از معمول به کار می رود. در سالن کوچک ، فاصله تماشاگر با بازیگر کمتر است، گریم رقیق تر انجام می گیرد. رنگ فن طبیعی تر و سایه روشن ، روشن تر از معمول انتخاب می گردد. در سالن بزرگ خطوط و حجم های اصلی چهره به کار گرفته می شود در صورتی که در سالن کوچک علاوه بر خطوط و حجم های اصلی ، خطوط ریز نیز کار می گردد. رنگ فن (رنگ زمینه)که چهره را می پوشاند ، برای شخصیت ها ، متفاوت بکار می رود. معمولاً رنگ زمینه متمایل به نارنجی کم رنگ مخصوص گریم تئاتر ساخته شده است ، در زیر نور پروژکتور این رنگ ، رنگ طبیعی به چهره می دهد و اغلب چهره شخصیتها با این رنگ ، رنگ آمیزی میشود. البته برای بعضی از شخصیت ها نیاز به رنگ زمینه دیگری ست مانند : شخصیت جواب چاق و پیر چاق رنگ زمینه متمایل به قرمز ؛ شخصیت مریض ، پیر و نژاد زرد پوست (ژاپنی و مغولی و ...) رنگ زمینه متمایل به زرد و ...
برای شخصیت کشاورز ، رنگ زمینه قهوه ای روشن ، شخصیت معتاد رنگ زمینه دودی کم رنگ یا عاجی مات ، شخصیت مرفه (جوان- پیر) و بعضی چهره های اروپایی رنگ زمینه متمایل به صورتی ، شخصیت معتاد به الکل رنگ زمینه قرمز روشن، شخصیت معتاد به تریاک رنگ زمینه قهوه ای متمایل به دودی ، شخصیت دلقک و میم ، رنگ زمینه سفید و غیره انتخاب می شود.
3. فراگیری رشته گریم تئاتر
گریم تئاتر را به دو طریق می توان فرا گرفت.
1. آموختن گریم بر چهره خود
2. آموختن گریم بر چهره دیگران
آموختن طریق یک ، خاص بازیگر تئاتر است. یک بازیگر تئاتر از زمان شروع آموختن رشته بازیگری چه در دانشگاه وچه به شکل آماتور ، باید رشته گریم را همزمان در کنار رشته بازیگری فرا بگیرد. چهره خود را از نظر (فرم چهره) حالا میمیک بشناسد. عضو متناسب و یا نا متناسب چهره خود را تشخیص بدهد ، تا بتواند در نقش آفریدن از آنها بهره برد. مسلم است که انجام گریم بر چهره خود تا حدودی مشکل است ، ولی با تمرینات مکرر می توان به این کار مسلط شد.
آموختن طریق دو خاص گریمور است، که موظف به انجام گریم بر چهره بازیگر است. بطور کلی با شناخت تکنیک هر کار وهنری آنرا می توان آسانتر فرا گرفت. رشته گریم نیز شامل تکنیک است. مسلم است پیشروی در فراگیری بستگی کامل به میزان علاقه مندی ، ذوق و استعداد فرد به آن رشته را دارد. برای یاد گیری این رشته باید تا حدودی به هنر نقاشی و مجسمه سازی آشنایی داشت.
4. گریم بر چهره خود
روپوش گریم پوشیده ، بر صندلی با فاصله پنجاه سانتیمتر مقابل آئینه قرار بگیرید ، فن زدن به چهره خود آسان است ولی ترسیم خطوط و سایه تا حدودی مشکل است از اینرو برای ترسیم خطوط ، آرنج دو دست را بر میز قرار دهید با دست چپ مچ دست راست را بگیرید و با قلم مو خطوط را رسم نمایید. تکیه آرنج ها سبب خواهد شد تا تسلط بیشتری داشته باشید . برای سایه می توانید از قلم مو با نوک انگشتان هر دو دست استفاده نمایید ، باید سعی شود خطوط ، سایه ها و حجم های چهره و به طور کلی گریم دو طرف چهره قرینه باشد.
5. گریم بر چهره دیگران
بر بازیگر ، روپوش گریم بپوشانید سپس بر صندلی مقابل آئینه قرار گیرد. چهره بازیگر باید بدون حرکت و مستقیم رو بروی آئینه باشد. در طرف راست بازیگر با فاصله ای مناسب قرار بگیرید. فن صحنه را به چهره بازیگر بزنید . خطوط و سایه ها را ترسیم نمایید. با ترسیم هر خط و تبدیل آن به سایه ، به چهره بازیگر در آئینه نگاه کنید چون آئینه گویای تمام عیوب کار خواهد بود و باید سعی شود ، خطوط و سایه ها و حجم های چهره ، بطور کلی گریم دو طرف چهره قرینه باشد.
6. آناتومی
یک اصل کار در گریم ، آناتومی و شناخت عضلات و استوان های سر و چهره است ، که گریمور باید به آن آگاهی و شناخت داشته باشد . برای ارائه گریمی صحیح ، آگاهی از زیر بنای چهره یعنی استخوان ها ، عضلات و پوست، امری ضروری است. شناخت یکا یک عضلات چهره و نحوه عمل آنها در کار میمیک ، شخصیت سازی بر چهره بازیگر را آسان خواهد نمود و نیز ایجاد سایه و روشن بر چهره منوط به شناخت استخوان ها و عضلات است.
در قسمت تکه سازی مانند ، ساختن پوست سر ، پیشانی ، بینی ، گونه ، چانه ، غبغب و فک و نیز تکه سازی جهت نشان دادن پیری تدریجی به شناخت کافی از آناتومی سر و چهره احتیاج دارد . استخوان ها ، کالبد سر و چهره را تشکیل می دهد و عضلات ، بافتهای متحرکی هستند که بر روی استخوان و اطراف حفره های چهره جای دارند. پوست بر روی عضلات کشیده شده و در واقع حافظ آن است. استخوان بندی چهره بر اثر مرور زمان تغییر می کند و عضلات حالت ارتجاعی خود را از دست می دهند و پوست به استخوان نزدیک می شود و آن را نمایان می سازد.
این وضعیت در افراد مسن شدید تر خواهد شد ، لذا گریمور باید این وضعیت را بر چهره ای که مسن می سازد ، پدید آورد و این کار نیز منوط به شناخت کافی استخوان ها و عضلات چهره است. میمیک ، بوسیله عضلات چهره و گردن بر چهره پدید می آید ، عضلات هر کدام میمیک مخصوص به خود دارند ، با حرکات عضلات ، چین هایی بر چهره ظاهر می شود ، به مرور زمان فرم می گیرد و با گذشت زمان چین ها بر چهره عمیق می شود. هر چه عضلات پر حجم تر باشد ، چهره چاق تر و هرچه کم حجم تر باشد ، چهره لاغر تر به نظر می رسد. استخوان های چهره افراد نسبت به هم دارای تفاوتهایی است ، به طور کلی نزد بعضی درشت و برخی ظریف است یا قسمت هایی درشت و قسمت هایی ظریف است.
7. لوازم گریم
ارائه یک گریم کامل و بدون نقص مستلزم آگاهی از تکنیک کار و استفاده از لوازم مناسب گریم است. در خارج از ایران ، کارخانه های مخصوص لوازم گریم موجود می باشد. بطور کلی لوازم گریم با لوازم آرایش ، کاملاض متفاوت است . با در نظر گرفتن ، موجود نبودن مواد اولیه و با توجه به نیاز روز افزون باید سعی شود ، این لوازم از موادی ساده ، بی ضرر و بهداشتی موجود در ایران ساخته شود.
در این قسمت ، به شرح لوازم ضروری گریم ، که یک گریمور باید هنگام کار در اختیار داشته باشد می پردازیم.
1. فن صحنه
2. رنگ و روغن چهره
3. قلم مو
4. کاردک
5. اسنفج
6. مداد چرب ، به رنگ سیاه ، قهوه ای ، دودی،قرمز و کرم روشن
7. فن خشک چشم، به رنگ های سیاه و قهوه ای
8. پودر بی رنگ
9. رنگ گونه (روز گونه) خشک و چرب ، به رنگ های نارنجی ، صورتی و قرمز روشن و تیره
10. رنگ لب (روز لب) ساده ، به رنگهای نارنجی ، صورتی، قرمز، و قهوه ای متمایل به قرمز روشن و تیره
11. برس کوچک ابرو
12. شانه کوچک ابرو
13. مو برای درست کردن ریش و سیبیل به رنگ های مختلف
14. چسب ریش و سیبیل
15. قیچی نوک تیز ظریف
16. شانه دسته دار ظریف ، شانه بزرگ
17. برس مویی سر ، به شکل استوانه و برس سیمی پهن
18. اسپری موی سر
19. سشوار دستی
20. کلی فن
21. الکل سفید طبی
22. خون مصنوعی
23. روغن زیتون
24. مایع سفید کردن مو
25. مایع لاتکس
26. پودر بچه
27. گوش پاک کن
28. شیر پاک کن
29. وازلین
30. دستمال کاغذی
31. پنبه
32. آستون
33. شامپو
34. حوله
35. روپوش
8. طراحی گریم و شخصیت سازی
با آشنایی به آناتومی چهره ، چهره شناسی ، استفاده از تکنیک های سایه و روشن ، تصحیح ، شناخت رنگ ، توجه به مسائل قیافه شناسی و شناخت رنگ های گریم، می توان چهره های شخصیتهای یک نمایشنامه را با دقت نکات زیر طراحی نمود.
1. شناخت نمایشنامه
به منظور آگاهی کامل از نمایشنامه و سبک آن لازم است شخصاً نمایشنامه را با دقت بخوانید ، سپس برای آشنایی بیشتر به نحوه ارائه و اجرای نمایشنامه و چگونگی چهره های بازیگران از نظر فرم ، خطوط میمیک آنها در تمرین ها حضور یابید، با آگاهی یافتن از متن و حضور در تمرین ها ، به سبک نمایشنامه واقف خواهید شد. چه گریم در سبک های تئاتر تا حدودی با هم متفاوت است.
2. نژاد شخصیت ها
دومین مورد ، اطلاع یافتن از نژاد شخصیت های نمایشنامه است . مسلم است که چهره ای از نژاد سفید با موهای طلایی ، با چهره ای از نژاد سیاه و یا چهره ای از نژاد زرد کاملاً متفاوت می باشد.
3. ملیت شخصیت ها
سومین مورد ، شناخت ملیت شخصیت ها است. با خواندن نمایشنامه ، آگاه خواهید شد که ماجرا در کدام کشور روی می دهد، واضح است که چهره ای از کشور عربی با چهره ای از کشور فرانسه و چهره ای از کشور اسکاندیناوی با چهره ای از کشور اسپانیا متفاوت است. البته باید دانست که گاه در یک کشور نیز چهره ها با یکدیگر متفاوت است، برای مثال : چهره ای از شمال شرقی ایران (ترکمن) با چهره ای از جنوب ایران (بندر بوشهر)کاملاً تفاوت دارد.در کشور های دیگر نیز همچنین مواردی به چشم می خورد.
4. زمان نمایشنامه
چهارمین مورد ، زمان است.زمان در گریم بسیار با اهمیت است ، زیرا چهره ها در دوره های مختلف با هم اختلاف دارد، در طی یک قرن نیز چهره ها با هم تفاوت پیدا می کنند.در این قسمت طراح گریم در مورد تاریخ چهره احتیاج به تحقیق دارد، می باید با بررسی طرح های لباس و دکور نمایشنامه در مورد رنگ چهره ، رنگ مو، مدل آنها و مدل ریش و سیبیل در قرن مورد نظر ، به تحقیق بپردازد.
5. مکان نمایشنامه
پنجمین مورد ،مکان است.باید توجه داشت که نمایشنامه در چه فضایی روی می دهد.در مکانی بدون آفتاب ، بسته و سرپوشیده، مانند کلیسا، زندان یا مکانی باز و آفتابی مانند یک مزرعه ، یک جنگل و یا در مکانی تجملی و پر زرق و برق مانند کاخ های سلطنتی . باید توجه داشت که در مکان های ذکر شده ، رنگ زمینه چهره ها کاملاً با هم متفاوت است.
6. موقعیت طبقاتی
ششمین مورد ، شناخت موقعیت طبقاتی است. چهره افراد، از نظر موقعیت طبقاتی با یکدیگر فرق کلی دارد. چهره یک سرمایه دار با چهره یک کارگر ، چهره ارباب با چهره یک کشاورز و چهره یک فرمانروا با چهره یک فرد عادی و غیره ، کاملاً متفاوت است.
7. سن و شخصیت درونی
سن و شخصیت درونی. سن و شخصیت های نمایشنامه را باید در نظرگرفت ، و همچنین شخصیت اخلاقی ، و درونی هر یک از آنها را ، چه کلاً هدف از گریم ارائه شخصیت مورد نظر بازیگر است و این باید به نحوی باشد که خصوصیات درونی شخصیتی را که بازیگر در نقش آن ظاهر می شود ، به بهترین وجه نمایان سازد. چنانچه نمایش بخواهد از اصول و قاعده ای صحیح پیروی نماید، همزمان با شروع تمرینات نمایش ، نخست طراح دکور بر مبنای سبک نمایشنامه و زمان ، دکور را طراحی می نماید.صحنه ها را با فضا و رنگ های مختلف مشخص می کند. سپس طراح لباس و گاه نیز خود طراح دکور با در نظر گرفتن موارد فوق و رنگ های دکور ، طرح های لباس را طراحی می نماید. طراحی گریم ، بر اساس سبک دکور ، لباس ، زمان و رنگ های بکار گرفته شده و بخصوص با آگاهی از رنگ نوری که بر صحنه های مختلف تابانده خواهد شد انجام می پذیرد و البته در تمام این موارد نظر و خواسته کارگردان (با تجربه و تحصیل کرده) نیز مطرح است.
پس از پایان مراحل ذکر شده ، جلساتی با حضور کارگردان و طراحان ، جهت هماهنگ کردن طرح ها تشکیل می گردد، تا این چهار عامل صحنه با آگاهی یافتن از سبک کار و رنگ آمیزی ، طرحی صحیح عرضه دارند.چنانچه هر یک از این عوامل ، جداگانه برای خود طراحی نماید ، نتیجه کار موفقت آمیز نخواهد بود..نباید فراموش کرد که این چهار عامل یاری دهندگان بازیگر در نقش آفریدن می باشند. از دید روانی چنانچه نتیجه کار این چهار عامل موفقت آمیز باشد ، بازیگر نیز موفق خواهد بود.
چنانچه نمایش به کلاه گیس ، ریش و سیبیل ، تکه سازی و صورتک نیاز داشته باشد ، باید قبلاً این وسائل ساخته و تهیه گردد.چند شب قبل از اولین شب اجرای نمایشنامه باید گریم چهره ها انجام شود تا گریمور به فرم و حالات ، خطوط و حجم های چهره بازیگر آشنا شود و نیز بازیگر به گریم چهره خود عادت نماید، بخصوص برای گریم های سنگین و صورتک ، باید بارها تمرین شود. معمولاً سه شب قبل از اولین شب اجرای نمایش ، تمرین هایی با دکور ، لباس ، گریم و نور انجام می پذیرد ، که در این تمرین ها چهره بازیگران باید از زوایای مختلف سالن دیده شود ، عیوب یاد داشت و سپس رفع گردد، تا برای اولین شب اجرا ، چهره هایی بدون عیب ارائه گردد.
8. شبیه سازی
اغلب در نمایش های تاریخی و یا نمایشی از زندگی یک شخصیت معروف ، نیاز به بازیگر شبیه شخصیت مورد نظر ، می باشد. کارگردان نخست باید بازیگر را از نظر فرم چهره ، اندازه های اعضای چهره ، سپس اندازه قد و هیکل شبیه شخصیت مورد نظر انتخاب نماید.اگر چهره شخصیت مورد نظر به فرم چهار گوش است ، چهره بازیگر نیز باید به فرم چهار گوش یا تا حدود به این فرم چهره نزدیک باشد ، مانند : چهره به فرم مستطیل ، که به آسانی می توان آنرا تبدیل به فرم مربع نمود. مسلم است که تغییر بعضی از فرمهای چهره به فرم های دیگر تا حدودی مشکل است . مانند : تبدیل چهره با فرم مثلث و استخوانی به چهره ای به فرم گرد و گوشت آلود.
اندازه های اعضای چهره ، مانند: طول بینی ، فاصله چشم ها ، فاصله مابین بینی و لب و غیره ، نیز باید در شبیه سازی در نظر گرفته شود. با نزدیک بودن فرم و تا حدودی اندازه های اعضای چهره بازیگر به شخصیت مورد نظر ، گریمور می تواند با گذاردن تصویر در مقابل خود ، چهره بازیگر را با عمل تصحیح و تکنیک سایه و روشن ، با در نظر گرفتن فرم ابروها و چشم ها ، خطوط و حجم ها و احتمالاً ریش و سیبیل و با گذاردن کلاه گیس ، بازیگر را شبیه شخصیت مورد نظر نماید.
در صورتی که بعضی از اعضای چهره بازیگر با چهره شخصیت مورد نظر تطبیق ننماید ، گریمور می تواند ، با تکه سازی مانند : ساختن بر آمدگی ابروها، بینی ، فک و دیگر اعضاء چهره و چسباندن تکه های مورد نظر بر چهره بازیگر و گریم شخصیت مورد نظر را آنطور که باید ارائه می دهد.
گاهی نیزدر بعضی از نمایش ها به بدل بازیگر اصلی نیاز می باشد که ، بر صحنه ای باید بازیگر اصلی در مقابل بدل خود قرار گیرد. در این نوع نمایش نیز باید چهره بدل (بازیگر دوم) تا حدودی از نظر فرم و اعضای آن شبیه بازیگر اصلی انتخاب گردد. با شبیه بودن چهره بدل به بایگر اصلی ، برای گریمور تبدیل چهره مشکلی نخواهد بود. چنانچه ، چهره بدل هیچ گونه مشابهتی با چهره بازیگر اصلی نداشته باشد ، می توان از صورتک بسیار ظریف ، شبیه بازیگر اصلی استفاده نماید. این در صورتی است که چهره بدل از نظر فرم و اعضای چهره خیلی بزرگتر و یا کوچکتر از بازیگراصلی نباشد. برای استفاده از صورتک نیز باید تا حدودی فرم چهره ، بخصوص اندازه طول بینی ، فاصله چشم ها ، فاصله بینی با لب و چانه در نظر گرفته شود. چنانکه بدل گفتگو داشته باشد ، صورتک ظریف و نرم از مایع لاتکس ساخته می شود. در صورتی که بدل گفتگو نداشته باشد ، می توان صورتک را از جنس ضخیم تر مانند ( صورتک از باند طبی و چسب چوب ) یا پارچه ظریف مانند ، جوراب نایلون ، باند طبی ، پارچه حریر و ژلاتین و همچنین باند گچی به تنهایی ساخت.
پیش از ساختن صورتک ، نخست بر چهره بازیگر اصلی شخصیت مورد نظر را گریم نمایید ، سپس عکسی رنگی (پرتره) از چهره او تهیه نمایید.پس از ساختن صورتک ، پرتره را مقابل قرار داده ، صورتک را بر مبنای رنگ زمینه ، خطوط ، حجم ها احتمالاً ریش و سیبیل و مدل سر (پرتره) ، نقاشی نمایید . آرزوی هر بازیگر ، بازی در طیف وسیعی از نقش ها است.
برای دستیابی به این مهم ، بازیگر نه تنها نیاز به استعداد دارد بلکه برای شکوفائی هرچه بهتر هنر او یک سری عوامل تکنیکی باید به کمک او بیایند . یکی از عوامل مهم فن گریم است و کسی که آشنایی با این فن داشته باشد را گریمور ( چهره پرداز ) می نامند که وظیفه اش این است که با تغییرات ظاهری در چهره وسر و دستان و اندام بازیگر شخصیت جدیدی را بوجود آورد تا بازیگر بتواند هرچه چشمگیر تر نقش خود را ایفا کند .
امروزه گریم را با آرایش مترادف می دانند ، در صورتی که آرایش با تغییر و تنظیم اجزای سر و صورت هدفی غیر از ایجاد تناسب در چهره برای زیبا تر شدن ندارد اما در گریم نشان دادن شخصیت ظاهری نقشی است که بازیگر اجرای آنرا بر عهده دارد و این فقط زیبا سازی صرف نیست بلکه ممکن است هدف زشت نمایی نیز باشد. آشنایی با مفهوم گریم ، شامل تاریخچه گریم ، آناتومی چهره و اندام انسان ، آشنایی با طراحی و سایه روشن ، شناخت رنگ ، حجم سازی و شناخت مواد و ابزار گریم است.
